De Belgische aangifte niet-inwoners
De Belgische aangifte niet-inwoners is een belastingaangifte voor wie inkomsten uit België ontvangt maar hier niet permanent woont. Het kan gaan over salarissen, pensioenen, inkomsten uit een zelfstandige activiteit maar ook over huurinkomsten. Dat laatste maakt het complex. Vaak is de onroerende voorheffing immers niet de eindbelasting en veel hangt af wie de huurder is/was.
Ook de belasting niet-inwoners wordt berekend volgens progressieve tarieven en verhoogd met een taks ter vervanging van de gemeentebelasting. Anders dan de belasting voor inwoners kunnen niet-inwoners echter niet altijd genieten van dezelfde belastingaftrekken en verminderingen. Hun Belgische belastingen kunnen dus snel oplopen.
Onroerende voorheffing
Vaak gaan niet-inwoners er verkeerdelijk vanuit dat inkomsten uit onroerende eigendommen niet aangegeven moeten worden omdat er al onroerende voorheffing op werd aangegeven in hun woonland. Dit is meestal verkeerd gedacht, tenzij in de gevallen dat België met het land in kwestie een overeenkomst ter voorkoming van dubbele belasting heeft gesloten. Het is sowieso aangewezen om geval per geval na te gaan of er in België nog een jaarlijkse belastingaangifte als niet-inwoner moet worden ingediend.
Aan wie werd verhuurd?
Dit is bijvoorbeeld het geval als de belastingplichtige ook nog andere ‘Belgische’ inkomsten heeft. Zijn die er niet, dan hangt het ervan af hoe het onroerend goed gebruikt wordt om inkomsten te genereren: als tweede verblijf, als verhuurwoning aan een particulier, aan een vennootschap, een organisatie of aan een particulier, die het voor beroepsdoeleinden gebruikt. Ook of het al dan niet gemeubeld verhuurd wordt, speelt dan een rol.
Dat is ruim voldoende onduidelijkheid om meer informatie te wensen. Gelukkig geven wij die graag. Pas op, voor de aangifte 2023 (inkomsten 2022) moet de aangifte niet-inwoners uiterlijk op 24 november 2023 worden ingediend.